Het Europese Hof van Justitie heeft in de Mc Fadden-zaak beslist dat een winkelhouder niet aansprakelijk is voor auteursrechtinbreuken die worden begaan via een open wifi-netwerk. Dat meldde Tweakers vorige week donderdag. Wel kan een rechthebbende partij eisen dat een winkel zijn netwerk beschermt met een wachtwoord, omdat je anders het té makkelijk maakt dat langsrijdende grapjassen illegaal downloaden.
Uit het arrest (zaaknr. C484/14) blijkt dat het ging om een winkel voor de verkoop en verhuur van licht- en geluidsmateriaal. De eigenaar had een draadloos wifi-netwerk opgezet waar bezoekers op konden, waarbij hij geen beveiliging had toegepast om zo klanten van winkels in de omgeving, voorbijgangers en buren op zijn bedrijf te attenderen.
Op zeker moment downloadde iemand een muziekbestand via dat draadloze netwerk uit een illegale bron, waarop Sony de winkelier aansprakelijk stelde voor deze inbreuk op auteursrechten. In Duitsland niet ongebruikelijk: op basis van Duitse rechtspraak inzake indirecte aansprakelijkheid (“Störerhaftung”) was daar een basis voor.
Raar, want in de Europese E-commercerichtlijn uit 2000 staat dat een tussenpersoon die internettoegang biedt, niet aansprakelijk is voor wat er over zijn internetverbinding gebeurt. In Duitsland was de gedachte (als ik het goed begrijp) dat die regels alleen golden voor bedrijven met als hoofddoel het bieden van internettoegang, zeg maar de ‘echte’ providers zoals T-Mobile. Wifi als aardigheidje maakte je geen provider en dus was je gewoon aansprakelijk.
Het Hof van Justitie kreeg vervolgens van de Duitse rechter deze zaak op zijn bord: hoe zit het nu, ben je als winkel met wifi nu wel of niet een provider en kun je je dan wel of niet op deze regeling beroepen?
Kort gezegd is het antwoord: ja, dat kun je. Ook een gratis wifidienst die niet je hoofdaanbod is, valt onder de regels van de e-commercerichtlijn. Zodra je wifi te gebruiken is door derden, ben je een ‘provider’ en dus niet aansprakelijk voor wat er over je lijn gaat. Er gelden geen andere voorwaarden, zoals of je een contract sluit, of je geld vraagt of wat dan ook.
Een internetprovider hoeft daarbij géén notice/takedown te hanteren of iets dergelijks. Een hoster moet dat wel – die slaat informatie op, en kan die dus weghalen als het moet. Maar een provider geeft alleen maar door en is dus niet gehouden inbreukmakende zaken te blokkeren. Echter, in de Richtlijn staat dat de provider een concreet verbod opgelegd kan krijgen om specifieke inbreukmakende informatie nog langer door te geven. Een Pirate Bay-verbod (zeg maar) is dus in theorie mogelijk, maar er moeten dan wel zware waarborgen zitten aan dat verbod. Dan krijg je dus gelijk een hele stevige juridische kluif in het afwegen van belangen – informatievrijheid en ondernemingsvrijheid aan de ene kant, auteursrechten aan de andere kant.
Die discussie laat het Hof nu even voor wat het is: er lag een concrete vraag of het wachtwoordbeveiligen van je netwerk redelijk is, en het antwoord is ja. Het opnemen van een wachtwoord op je wifi is eigenlijk maar een hele lichte maatregel die inbreuken door gebruikers (enigszins) kan beperken terwijl het niet echt de toegang tot internet hindert. Die maatregel is dus in principe gerechtvaardigd om te eisen. Dus: geen aansprakelijkheid voor je gasten, mits je je netwerk beveiligt.
Opmerkelijk is wel dat men eist dat je de ontvangers van het wachtwoord kunt identificeren. Gewoon een dagelijks wisselend wachtwoord mag dus niet. Het Hof zegt niet waarom ze dit ook redelijk vinden, en een afweging tegenover de privacy van bezoekers zit er al helemaal niet in. Dat bevreemdt wel heel erg. Vermoedelijk is de gedachte dat rechthebbenden dan die gegevens kunnen vorderen en zo hun recht kunnen handhaven bij de echte inbreukmaker.
Ik ben benieuwd wat dit voor gevolgen heeft. Enerzijds kun je nu zeggen, einde van gratis wifi want dat is te veel gedoe, iedereen identificeren. Anderzijds zie ik het ook wel gebeuren dat rechthebbenden nu afhaken, want je kunt hooguit eisen dat bedrijven een triviale identificatie gaan doen en 90% van de tijd valse gegevens toelaten. Dat is zo veel tijd en moeite om te checken dat je beter ergens anders kunt gaan claimen.
Mr.Franklin is jouw expert binnen het IT-recht & cybersecurity. Neem vrijblijvend contact met ons op voor meer informatie of vragen.
In deze blogpost geeft Mr.Franklin 5 gouden tips om jouw onderneming te beschermen tegen cybercriminaliteit.
留言